Mijn hond Rakker en ouderdom
Mijn hond Rakker en ik zijn allebei wat op leeftijd (gewoon, als je de jaren telt), maar daar willen we niet erg aan. Rakker (15) volgt mij eigenlijk altijd gedurende de dag. Hij heeft die ontroerende eigenschap om op het oprijlaantje te liggen als ik terugkeer van even weggeweest.
Ik heb wat je noemt een volger waar alle volg-zuchtigen op sociale media een puntje aan kunnen zuigen. Kwaliteit gaat voor kwantiteit. Realiteit voor digitaal.
Ondanks mijn leeftijd ben ik nog altijd verwikkeld in het wel en wee van mijn ego - dat erken ik met enige schaamte, maar soms moet je de persoonlijkheid niet te veel in de weg zitten of spiritueel willen passeren. Mijn verheven goeroe-schap over mijn volgeling Rakker levert binnen dit kader natuurlijk ego-punten op. En die lopen dus gedurende de dag lekker op. Aan het eind van de dag ben ik gewoon weer iemand die er toe doet.
Rakker volgt me ook als ik, met name in de avond na het eten, enkele malen heen en weer van de woonkamer naar mijn eigen kamer loop omdat ik dingen (bril, agenda, mobiel etc.) vergeten ben mee te nemen (dat schijnt ook iets met leeftijd te maken te hebben en bij die gedachte alleen al gaan er weer ego-punten af, dus dat laat ik hier verder liggen). Maar dus, nu we wat minder jong zijn is ons coördinatiegevoel en afstemmingsintelligentie wat aan het afnemen en struikelen we geregeld over elkaar (ik natuurlijk meestal over Rakker) en ik hang dan vervolgens half over de leuning van een stoel of zoek houvast tegen een muur. Een enkele keer gaat het helemaal mis en eindig ik op ooghoogte met Rakker (weg opgebouwde ego-punten). Dan kijken we elkaar een beetje meewarig en beschuldigend aan 'het was toch duidelijk jouw schuld deze keer' - daar komen we dus niet helemaal uit.
Vanmorgen deden we voor het eerst weer met een groepje Chi Kung voor het huis, in de zon, op het frisse gras. Wat een zegen. Onze Chi Kung lerares wilde op een bepaald moment mijn houding corrigeren, maar Rakker die naast me lag liet dat niet toe en gaf een waarschuwend bijtje in haar schoen - wat ik dan weer niet corrigeerde, want mijn houding fysiek en psychisch is helemaal in orde. Verlies van ego-punten in de vroege ochtend is geen optie. Rakker en ik zijn echt een fantastisch team om dit leven zelfbewust en monter tegemoet te treden! Hieronder kun je dat zelf ook goed waarnemen waar we ons verheugen over een vuurtje….
Intussen (26-5-23) is Rakker op 17-jarige leeftijd overleden. Hij was een echte trooper. Een ware vriend. Ik ben diep dankbaar dat hij in mijn leven is geweest.
