Veel mensen zijn in deze, collectief wat opgefokte tijd, gebaat bij de discipline om juist niet te gaan zoeken naar de volgende coach of groep die je nu eindelijk een keer echt bij je ware zelf brengt…..

De waarheid van wie, wat en waar we zijn belichamen we. Ons verleden, onze geestelijke oriëntatie, onze psychische volwassenheid belichamen we. Veel meer dan onze status zijn we ons ‘veld’.

En wat is het hard nodig dat de vrouwelijke essentie weer opgenomen wordt in ons bestaan. Het voelt aan als regen op verdroogde aarde en die regen is nog wel even nodig.

Een van de stevigste fundamenten onder een relatie wordt gelegd door het vermogen tot terugkeer.

Voor velen is seks een obsessie, dan wel een probleemgebied. En dat is niet verwonderlijk als je doorziet dat het om een zeer krachtige, basale levensenergie gaat, waarachter diepe verlangens en onzekerheden kunnen schuil gaan.

Helaas hebben velen van ons moeite om intiem te kunnen zijn in een romantische of vriendschapsrelatie. We hebben dan in onze herinnering dat intiem zijn en openheid van zaken geven over onszelf gevaarlijk is, niet aankomt bij de ander, niet beantwoord zal worden of zelfs afgewezen kan worden…

We weten dat in seks alles samenkomt van wie we zijn en waar we staan op ons pad van zelfkennis en bewustwording. Hier wordt de lens op jezelf scherp gesteld…

Wat is er nodig om weer tot elkaar te komen, om over je wrok en geprojecteerde afstand heen te stappen? Hoe kom je tot verzoening?

Naast de ‘harde realiteit’, is er de transcendente realiteit. Die verwijst naar de wereld die achter de dingen ligt. Voor ons leven met onze geliefde en in ruime zin voor ons leven met ‘de ander’ is het natuurlijk nogal essentieel hoe transcendent we het bestaan ervaren.

Sommigen van ons kennen wat je zou kunnen omschrijven als een schuldverhouding ten opzichte van het leven. We functioneren dan vanuit een gevoel dat we pas als we ‘afbetaald’ hebben we echt kunnen gaan leven. De grond of oorzaak van onze schuld kennen we meestal niet….

Heel veel mensen die in hun jonge jaren weinig liefde, erkenning en warme ondersteuning hebben gekregen vinden het moeilijk om zichzelf lief te hebben. Ze leven vanuit een innerlijke onzekerheid en met vragen als: ‘Wie ben ik eigenlijk?’, ‘Wat kan ik doen om geliefd te worden?’ Pas als de ander mij liefheeft, kan ik mezelf liefhebben is de kerngedachte achter deze vorm van narcisme.

De andere manier om de mythe van de op zichzelf verliefde Narcissus te duiden ligt precies aan de andere kant van het spectrum en heeft veel meer weg van ware verliefdheid op jezelf. Het gaat dan om mensen die, meestal op basis van een uitstekende intelligentie of uitgesproken vermogens, daar een vorm van zelfbewustheid in vinden die magnetisch is en voortdurend bewondering aantrekt.

Met name in onze liefdesrelatie kunnen we ontdekken dat we ons gedrag vaak laten afhangen van de ander. We kunnen in essentie niets ontlenen aan ‘de buitenkant’ van ons leven. We stellen ons gauw afhankelijk op van iets of iemand in onze omgeving, maar als je bijvoorbeeld zin hebt om iets te ondernemen is dat niet afhankelijk van iemand….

De grootheidswaanzin, de manipulatie, het eigenbelang en de machtsuitoefening mag zichzelf leren kennen.

Alles is in evenwicht en het kleinste kan het grootste voortbrengen en vernietigen.

Wie is nu groot, wie heeft macht?

Je leeft in overgave als je zonder terugbuiging naar jezelf je leven leeft zoals het zich aandient. Als we in onze dagelijkse praktijk voortdurend bewust zijn van wie we zijn en hoe we overkomen, dan lopen we telkens een stapje achter op het leven. We leven niet het moment zelf, maar de reflectie van het moment.