Intimiteit

Dit blog over intimiteit is opgewekt door een kennis die een boek heeft geschreven over Negen geheimen van de vrouw en ook een ‘bijlage’ voor mannen wil gaan schrijven. Haar vraagstelling is onder andere: Wat is nu eigenlijk goede seks? En of mannen daar eens iets over zouden kunnen delen…

Toen ik daarover begon na te denken kwam als eerste de ‘omgeving’, de bedding, naar voren, de geestelijke en psychische ruimte waarin seks kan opbloeien en zo ontstond dit blog en de blogs Intimiteit en hobbels op de weg, Dualiteit en harmonie en Het excuus van de man. Binnenkort verschijnt nog Seks en hobbels op de weg.

Misschien is de vraag wat intimiteit is dezelfde als die naar wat geluk is. Geluk kun je niet organiseren of maken, het is hooguit het resultaat van allerlei factoren, zoals positief karma, zelfkennis, discipline, geestelijke rijpheid. Geluk valt ook pas aan het eind van een sprookje de hoofdpersoon ten deel: ‘Ze leefden nog lang en gelukkig’. Dan heeft hij of zij al een hele queeste achter de rug. De hoofdpersoon heeft mogelijk grote moeilijkheden overwonnen, onderweg zijn weinige eten en drinken gedeeld met een oud hulpbehoeftig vrouwtje en misschien een gewond dier gered. Vaak blijken juist deze daden van liefde sleutels te zijn voor de vervulling van de queeste. Aan geluk gaat dus een investering, een ontwikkelingsweg en een innerlijke houding van liefde vooraf.
Intimiteit is net als geluk het gevolg van onderliggende zaken.

Fijne, in alle opzichten bevredigende seks speelt zich af in een ruimte waarin aan allerlei innerlijke voorwaarden is voldaan en mogelijk is de belangrijkste daarvan het vertrouwen en vermogen om intiem met elkaar te kunnen zijn.

We weten dat in seks alles samenkomt van wie we zijn en waar we staan op ons pad van zelfkennis en bewustwording. Hier wordt de lens op jezelf scherp gesteld: In hoeverre ben je jezelf tijdens seks? Hoe oprecht ben je in wat je voelt en durf je daarnaar te handelen? In hoeverre kun je bij jezelf blijven en de ander toch ook opnemen? Ben je vrij van angst en kun je je overgeven aan de flow? Welk antwoord er op dit soort vragen ook komt, het is van groot belang om er met liefde en compassie naar te kijken. Anders roepen de antwoorden alleen maar stress op, of het gevoel dat je aan iets moet voldoen.
Ik ben 35 jaar met dezelfde vrouw en kom in seks nog altijd onzekerheden tegen. Eigenlijk al direct wanneer ik avances begin te maken, want in essentie is er natuurlijk helemaal geen zekerheid als twee mensen in een intiem spel verwikkeld raken. Afwijzing ligt op de loer - een van onze grote kwetsbaarheden.

In een ‘intieme ruimte’ zijn we veilig, we kunnen onszelf zijn, inclusief onze onzekerheden en eigenheden. Het gegeven dat er niets bereikt hoeft te worden, is bijvoorbeeld een ‘intieme voorwaarde’ waar stellen heel lang over kunnen doen om dat toe te laten. Zo kan een vrouw diep in de ervaring van het ontvangen van haar geliefde willen komen door niet bezig te gaan met een orgasme krijgen of verbaal aan te geven wat ze fijn vindt. Ze wil dan echt de ander ervaren, een ‘meditatief verlangen’ naar totale overgave. Maar wat als de man vervolgens het als zijn plicht ziet om zowel zijn geliefde als zichzelf een orgasme te geven?
We kennen allemaal dit soort verwarring, waarbij we te veel vanuit een script, beelden en verwachtingen het contact aangaan. En als we de feitelijke seks afzetten tegen onze scripts of verlangens dan kan er al gauw een sfeer van deceptie opkomen en kan seks een oefening in stroefheid worden in plaats van het verblijven met wat er ontstaat in het moment.

Het is recentelijk uit onderzoek weer opnieuw komen vast te staan dat driekwart van de vrouwen niet via copulatie een orgasme kan krijgen, terwijl dat bij mannen bijna 100 % is. Met dat soort uitgangspunten is het ronduit een zegen als je binnen een intiem, veilig samenzijn, kunt experimenten en ontdekken hoe je daarmee om gaat. Die ‘onzekere ruimte’ kunnen aangaan met elkaar is intimiteit. De grondtoon is openheid, liefde, spel, doelloos verkennen, samen zijn in contact.

De basis voor intimiteit in bed ontstaat er buiten. Daar heb je ervaren dat je in je totaliteit ‘ontvangen’ kon worden. Je hebt gemerkt dat je alles bespreekbaar kon maken, zonder dat er defensie opkwam. Je hebt ontdekt dat je issues rond je levensweg kon aankaarten en dat je de twijfels over jezelf, je werk, je wordingsweg in het leven kon bespreken. Je hebt gemerkt dat je zonder defensie jezelf kon zijn. Intimiteit ontstaat als je in het moment kunt zijn en vanuit dat punt kunt aangeven wat je voelt, wat je bezig houdt. Vanuit die basis in jezelf kun je ook benieuwd zijn naar de ander en op een diep gevoels- en bewustzijnsniveau uitwisselen. Als we zo intiem kunnen zijn dan leidt dat vanzelf tot een verlangen naar lichamelijke intimiteit. Dan zijn we in liefde samen met onze geliefde en de Geliefde.

Zoals velen van ons heb ik er lang over gedaan om mezelf te mogen zijn van mezelf. En dan nog faalt deze interne ruimhartigheid nog regelmatig en zijn er oordelen of probeer ik aan een beeld te voldoen. Maar dit is altijd een mind-activiteit en ik heb intussen geleerd zelf-ondergravende gedachtes eerst volledig bewust te maken als ze opkomen en vervolgens laat ik ze los. Er is geen makkelijke weg hierin, het vraagt discipline van en compassie voor je zelf. Zodra ik weer mijn hart kan voelen ontstaat er de vrijheid om ‘het zijnde’ zijn gang te laten gaan.
Het effect van zelfschouwing is dat je de ander ‘uitnodigt’ om ook uit het directe contact te gaan. Je komt dan alle twee in je hoofd te zitten. Het gevolg van in jezelf schouwen is dat de ander jou gaat ‘missen’ omdat je in je hoofd zit en niet in contact bent, niet je gevoel en je hart kunt laten spreken. Ben je gewoon in Het Zijn dan schept dat de ruimte voor de ander om ook gewoon te Zijn. En ja, dat is intimiteit in zijn puurste vorm.

De grond van intimiteit ligt in ons vermogen om zelf-standig te kunnen zijn, om alleen te kunnen staan en om het goed te hebben met onszelf. Om ‘intiem’ te kunnen zijn met onszelf. In dezelfde mate waarin we de ander nodig hebben om onze ervaring van incompleetheid op te vullen zal er ruis zijn in onze relaties.

Essentieel in onze houding naar het leven, naar onszelf en de ander is het opnemen van de onvolmaaktheid van het bestaan en van onszelf. Als we dat doen dan kan het leven zich gewoon openbaren in al zijn vormen en kan de ander zich in volle onvolmaaktheid aan je tonen. In die intieme open ruimte ligt een diepe uitnodiging om te vervolmaken in liefde, om schoonheid te scheppen in elkaar en naar de wereld.

In deze gewelddadige wereld weten geliefden verborgen plekken te vinden waar schoonheid de enige munteenheid is. Rumi

Misschien is het zo dat De Ene zichzelf niet wil leren kennen door de volmaaktheid van zijn schepping te ervaren maar door hoe de mens omgaat met de onvolmaaktheid van het bestaan.